The earth is alive!

Zoals in de vorige blog aangekondigd: Rotorua! Rotorua is gelegen middenin een zeer thermisch actief gebied. Als je door de stad loopt, zie je hier en daar stoom uit de grond komen, en hoor of zie je water bubbelen. En dan vergeten we bijna het belangrijkste: de geur! In de hele stad ruik je zwavel. Zeg je Rotorua, dan zeg je: geisers, modderpoelen, spa's, stoombaden etc. Zo begint onze eerste avond heel bijzonder. In onze hotelkamer bevindt zich een soort patio welke we kunnen laten vollopen met heet water uit een warm waterbron oftewel we hebben een eigen spa in onze kamer! Na het bad te hebben gevuld, genieten we van het warme bad en een biertje. Wauw het lijkt wel vakantie!

Wanneer je in Rotorua bent, moet je ook één van de vele thermische parken bezoeken. Wij gaan naar het thermische gebied Wai-O-Tapu. We moeten vroeg in het park zijn, aangezien dit gebied een geiser heeft (genaamd de lady Knox), die iedere ochtend om 10.15 uur heet water spuit. We zijn op tijd in het park en rijden direct naar de geiser toe (dat blijkt best nog een eindje rijden te zijn). Als we daar aankomen blijken we niet de enige te zijn, honderden andere toeristen willen dit fenomeen ook aanschouwen. We zitten in een soort arena om de geiser heen,  allemaal in spanning tot hij gaat spuiten want het is toch immers al 10.15 uur geweest?! Op enig moment komt een Kiwi gids. Voor degene die niet bekend zijn met de term Kiwi: Nieuw-Zeelanders noemen alles wat Nieuw-Zeelands is Kiwi, dus niet alleen het typische kiwi fruit welke hier vandaan komen en de nationale vogel van Nieuw-Zeeland, maar ook alles wat typisch Nieuw-Zeeland is en dus ook de Nieuw-Zeelanders zelf heten kiwi. Terug naar de gids: er komt een hele reeks met allerlei regels waar we ons aan moeten houden in het thermische park. Vervolgens vertelt zij ons het verhaal over de geiser: Zo'n honderd jaar geleden heeft een stel gevangenen de geiser ontdekt. Zij wilde hun kleding wassen in de naastgelegen hotspring, hierbij gooiden zij zeep in het hete water. Niet veel later spoot het hete water metershoog de lucht in.
In het park zijn verschillende thermische activiteiten te zien: meren met kokend water, silicaterrassen, holen waar stoom uit komt en kokende modderpoelen. De verschillende plekken hebben ook bijpassende namen gekregen zoals Devil's Ink Pots, Inverno Crater en Devil's Bath.

Na deze bijzondere ervaring reizen we verder naar het zuiden naar het Tongariro National Park. Onderweg passeren we het Taupo meer, het grootste meer van Nieuw-Zeeland. En stoppen we onderweg bij de zeer indrukwekkende waterval Huka Falls. Het water dat vanuit het Taupo meer zich een weg baant naar zee, komt onderweg een flinke vernauwing in de rotsen tegen. Dit maakt dat het water zich ophoopt en zich met waanzinnig veel geweld door deze rotsen perst. Neem daar een hoogte verschil van een meter of twintig bij en je hebt een zeer indrukwekkende waterval.
Onderweg is het bewolkt en valt hier en daar een bui. We rijden door het Tongariro Nationaal Park waar de drie grootste vulkanen van het land liggen. De vulkaan Nganuhoe is de actiefste vulkaan van de 20ste eeuw geweest. Deze heeft in 1954 voor de grootste lavastromen in de geschiedenis gezorgd. De vulkanen zien er indrukwekkend uit en torenen hoog boven het landschap uit, met op de toppen sneeuw. Het landschap is wisselend, een deel van de route gaat door een soort woestijn landschap met grassen. JeeJee vindt het fantastisch, maar mij doet het wat somber aan, maar dat kan ook aan het weer liggen: regen, bewolkt en zeer harde wind.

We slapen in Ohakune dat overduidelijk een wintersport dorp is, want het is er nu stil en veel (ski-gerelateerde) winkels zitten dicht. 's Avonds gaan we een stukje rijden in het donker in de hoop dat we kiwi's zien. Kiwi's zijn nachtdieren en deze vogels scharrelen op de grond op zoek naar wormen en insecten. We rijden op zeer donkere landweggetjes, we zien welgeteld twee konijnen en een egel maar helaas geen kiwi.

De volgende ochtend schrikken we wakker van een alarm buiten. Het is duidelijk geen auto alarm, maar klinkt als onze eerste maandag van de maand alarm. Wat is dit in hemelsnaam?? Waar worden we voor gewaarschuwd, toch geen aardbeving of vulkaanuitbarsting (zou natuurlijk zo maar kunnen in dit gebied)??? Buiten en in ons appartementencomplex gebeurt niets, behalve dat we even daarna de hulpdiensten voorbij horen rijden (er is dus wel iets aan de hand)..... Aangezien niets menselijks ons vreemd is, komen we niet in actie, dit zal wel normaal zijn denken we?! Vandaag lopen we een track in het Nationale Park, we lopen de route van de Waitonga waterval. De ochtend begint met een strak blauwe hemel daarna wordt het aangenaam warm. Het is een mooie wandeling door bos en een moerasachtig gebied. Tijdens de wandeling hebben we diverse keren een prachtig uitzicht op de omgeving of één van de (besneeuwde) vulkanen.

Na de wandeling rijden we nog een deel van de vulkaan omhoog, waar we weer een magnifiek uitzicht hebben. Op de weg naar beneden stoppen we nog even bij een andere waterval. We komen erachter dat de waterval en de omgeving is gebuikt als locatie in één van de Lord of the Ring films. Voor wie dat nog niet wist: alle drie de Lord of the Ring films (en Hobbits films) zijn opgenomen in Nieuw-Zeeland en dat begrijpen wij ook wel met die overweldigende natuur.  Deze locatie is gebruikt voor de scène waar Gollum aan het vissen is. Wat ons opvalt als je de locatie vergelijkt met de scene uit de flm is dat er veel aan het beeld is gesleuteld en dat je dus met moeite de echte locatie eruit kunt halen. Voor wie het zelf wil checken: kijk naar onze foto en op internet de scène "Gollums fishing pool".
Na het eten zien we dat de lucht prachtig roze kleurt. We rijden daarom weer een deel van de vulkaan op en weten een prachtig plaatje te schieten van de vulkaan in het avondrood (één van de vulkanen heeft trouwens gediend als decor voor de "Mount Doom",  ook weer uit Lord of the Rings). Op de weg naar beneden proberen weer een kiwi te spotten. Helaas zien we er geen een, wel zien we in totaal zes possums!!  De possum is het Australische verre neefje van de Amerikaanse buidelrat, en is rond 1850 naar Nieuw-Zeeland gebracht voor de bontindustrie. Nu wil Nieuw-Zeeland van ze af, want ze verspreiden ziekten, jagen op vogeleieren en vreten inheemse planten aan. Daarom is het niet zo'n goed nieuws dat wij er 's avonds zoveel zien. Wel zien we een hert (wauw) en weer een konijn, maar helaas weer geen kiwi :-(

De volgende dag rijden we naar Wellington, wat ongeveer vier uur rijden is. Het eerste deel van de rit is werkelijk prachtig. Groene heuvels waarop schapen grazen. De heuvels zien er zo lieflijk en bijna sprookjesachtig uit dat je ieder moment verwacht dat er een hobbit (ja die Lord of the Rings laat ons niet los) voorbij komt huppelen. Na een hele tijd wordt het landschap opener en zien we een soort krijtrotsen. In Wellington aangekomen zien we dat dit een typische grote stad in Nieuw-Zeeland. Veel hoogbouw, winkels, kantoren en weinig sfeer. Daarentegen is de haven waar allemaal cafés en restaurants zitten, wel heel gezellig. We maken ons op voor de overtocht met de ferry morgen, hoe dat was lezen jullie weer in de volgende reisblog.