The wobbly Kea

23 november 2018 - Hokitika, Nieuw-Zeeland

Het is weer tijd om verder te rijden en we verlaten het Abel Tasman Park. We gaan naar de oostkust naar de plaats Punakaiki. Om daar te komen hebben we weer een hele rit te gaan. Een groot deel van de route gaat door een een enorm bebost, indrukwekkend berglandschap. Einde van de middag komen we aan bij de kust. Deze ziet er weer totaal anders uit dan bij het Abel Tasman Park, die er tropisch en bijna romantisch uit ziet. De oostkust is woester, en heeft hoge rotsen langs de kust en hoge golven. We hebben gelezen dat de zee hier niet geschikt is om in te zwemmen, nou met die enorme golven, begrijpen we dat wel.
De plaats Punakaiki zelf stelt eigenlijk niets voor, maar is bekend vanwege de Pancake Rocks. Deze rotsformatie dankt zijn naam aan zijn uiterlijk. De rotsen zijn namelijk opgebouwd uit horizontale lagen kalksteen. Het is ontzettend mooi en vooral heel bijzonder. Zie de foto's dan begrijp je wat we bedoelen. Het waait flink waardoor de zee erg woest is. Het water spuit omhoog tussen de rotsen, erg indrukwekkend!

De volgende plek die we bezoeken is Arthurs Pass. Dit is een groot Nationaal park dat zich uitspreid over de Nieuw-Zeelandse Alpen. Het gebied heeft 16 toppen hoger dan 2000 meter. Het is er prachtig en ook vandaag hebben we weer ontzettend geluk met het weer, het is namelijk helder en de zon schijnt vol op!
We rijden als het ware door een grote en brede vallei met aan weerszijden grote indrukwekkende Alpen. In de vallei staat enorm veel gele brem met hier en daar voor het contrast: paarse lupine. Er wordt op diverse plaatsen aan de weg gewerkt waardoor we even een tijd moeten wachten. Bij deze stop zien we de eerste Kea's. Dit zijn inheemse alpine papagaaien. Ze zijn nieuwsgierig, ondeugend, intelligent en erg sociaal (lees niet bang voor mensen). De Kea's scharrelen op hun gemakje op de grond en wandelen heel koddig langs en tussen de auto's. Dit tot enige ergenis van de wegwerker die toezicht moet houden op het verkeer en het stoplicht moet bedienen (zie je overal in NZ). In het dorpje Arthurs Pass drinken we een kop koffie en zien we meer Kea's. Deze lopen over het terras en tafeltjes om te kijken of er voedsel is achtergebleven. Zoals gezegd zijn zo ook ondeugend (of lees brutaal) en pikken ze het eten letterlijk onder je neus vandaan. Het natuurpark waarschuwt overal om de Kea's niet te voeren omdat erg slecht voor ze is.

Van Arthurs Pass rijden we naar Hokitika, dit plaatsje is bekend vanwege groensteen oftewel het Nieuw Zeelandse jade. Het jade wordt al eeuwenlang in deze omgeving gevonden, de Maori gebruikte het groensteen om er wapens en werktuigen van te maken, maar ook sieraden. Dat laat gebeurd nog steeds en er is een enorme industrie omheen ontstaan. Bijna ieder winkeltje in Hokitaki verkoopt jade en je kan er zien hoe ze de ruwe steen bewerken tot juwelen.
We slapen in het dorpje Ross dat zo'n 20 kilometer van Hokitika is gelegen. Het dorp kwam eind 1800 tot grote opbloei doordat er goud gevonden werd. Bij het plaatselijke bezoekerscentrum annex museum kun je een demonstratie krijgen van hoe je goud moet zoeken met een goudpan. Dat moeten we natuurlijk proberen (of beter gezegd JJ)! De man doet het voor, waarna wij het vervolgens zelf mogen proberen. In de "pan" zitten grote en kleine stenen en onderin de pan zitten kleine miniscule gouddeeltjes. Door het water door de pan te spoelen en met de pan te schudden, moeten de steentjes en andere delen uit de pan geschud worden. Maar dit is best nog een lastig karweitje omdat wij steeds bang zijn dat we per ongeluk ook het goud overboord gooien (en dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn). De man vertelt ons echter dat de hele kleine goud deeltjes heel zwaar zijn en daardoor dus naar de bodem zullen zakken. In de pan zitten toevallig ook een paar kleine stukjes jade. Na een hele tijd voorzichtig spoelen en schudden, blijven er een paar minuscule vlokjes goud over. Deze worden samen met de jade in een plastic buisje gedaan. Ondanks dat we weten dat het goud er voor de demonstratie in is gedaan zijn, geeft het toch het gevoel dat je echt goud gevonden hebt!! We hebben de reis nog niet terug verdiend maar toch.

Foto’s

2 Reacties

  1. Odile:
    28 november 2018
    prachtige foto's weer !
  2. Sarah:
    28 november 2018
    Geniet er nog van! Doe ik ook met jullie mooie verhalen en schitterende foto's ;)